Η τυραννία της κοινής γνώμης

«H “τυραννία της κοινής γνώμης”. Αυτή η τυραννία δημιουργεί τα σπάταλα κράτη και τις κυβερνήσεις που υποτάσσονται στις απαιτήσεις των συντεχνιακών ενώσεων, αντί στις ανάγκες του δημοσίου συμφέροντος». Δανείζομαι από το εξαιρετικό βιβλίο του φίλου Γιώργου Σιακαντάρη[1], την άποψη αυτή του Αλέξις ντε Τοκβίλ, ο οποίος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς στοχαστές του 19^ου αιώνα. Και όπως σημειώνει ο Γ. Σιακαντάρης, μοιάζει να το έγραψε για την Ελλάδα του σήμερα.
Δεν μπορούν να δημιουργηθούν κέντρα αποτοξίνωσης τοξικομανών, επειδή καμιά γειτονιά δεν τα δέχεται. Δεν καταφέραμε εδώ και 30 χρόνια να λύσουμε το πρόβλημα της διαχείρισης των σκουπιδιών μας, επειδή ο ένας τα έστελνε στη γειτονιά του άλλου και μάλιστα, σήκωνε και μπαϊράκι, ανταρτοπόλεμο.

Η χώρα των θαυμάτων

Οι έλληνες πολίτες «πέφτουν από τα σύννεφα» τον τελευταίο καιρό, με όσα ακούνε από τα μέσα ενημέρωσης. Πάνω από 36.000 ήταν αυτοί που έπαιρναν για πολλά χρόνια προνοιακά επιδόματα, χωρίς να τα δικαιούνται. «Τυφλοί» που έβλεπαν, ανάπηροι… αρτιμελείς, γυναίκες που κατόρθωσαν να γεννάνε δύο με τρία παιδιά το χρόνο. Θαύματα!
Αυτά, τις τελευταίες ημέρες. Λίγο νωρίτερα, μάθαμε πως γιατροί πλούτισαν γράφοντας συνταγές με το κιλό και το αζημίωτο, φυσικά. Φαρμακοποιοί χρέωναν στα νοσοκομεία με πολλαπλάσια τιμή τα φάρμακα που προμήθευαν. Νοσοκομειακοί υπάλληλοι έκαναν παραγγελίες υλικών που δεν χρειάζονταν και γέμιζαν τις αποθήκες… και πλούτιζαν, φυσικά, κατακλέβοντας το δημόσιο.