Η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές - Χρειάζεται να κυβερνηθεί

Μπροστά σε ένα δύσκολο παζλ βρίσκεται ο πρωθυπουργός, καθώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει το σχίσμα εντός του κόμματός του, ενώ παράλληλα θα πρέπει να υλοποιήσει μία συμφωνία- μνημόνιο, στο οποίο μνημόνιο, όπως δήλωσε, ούτε ο ίδιος πιστεύει.

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι στενοί συνεργάτες του, κατέληξαν, όπως φαίνεται τόσο από τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών, όσο και από το νέο κυβερνητικό σχήμα, πως η μόνη διέξοδος είναι οι εκλογές. Άγνωστο, βέβαια, εάν οι εκλογές θα λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πρωθυπουργός, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την οικονομία και θέτοντας σε αμφισβήτηση άλλη μια φορά την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Θα πρέπει να ληφθεί επίσης υπόψη, πως οι μέχρι τώρα πειραματισμοί του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προκάλεσαν τεράστιο κόστος στη χώρα. Στην οικονομία, ο απολογισμός πενταμήνου είχε ως αποτέλεσμα μείωση κατά 11 δις ΑΕΠ, που σημαίνει ύφεση -6%, Μείωση κατά 44 δις στις καταθέσεις Τραπεζών, μείωση κατά 2 δις φορολογικά έσοδα πρώτου εξαμήνου και καλπάζουσα ανεργία.

Ωστόσο, η μεγαλύτερη ζημιά είναι η πολιτική απομόνωση της χώρας, η κατάρρευση οποιασδήποτε αξιοπιστίας και ο χαρακτηρισμός της ακόμη και από φίλους ως «ειδική περίπτωση».

Έτσι, αναρωτιέται κανείς, τι θα μπορούσαν να προσφέρουν οι εκλογές, ακόμη και εάν τις κερδίσει ο Αλέξης Τσίπρας με μεγάλη πλειοψηφία. Πιθανόν να θέσει εκτός ή έστω να περιορίσει τη δύναμη των εσωκομματικών του αντιπάλων.

Αυτό όμως δεν αφορά τη χώρα. Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση θα σχηματίσει μία κυβέρνηση που θα κληθεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα, στο οποίο δεν πιστεύει ούτε ο επικεφαλής της.

Η χώρα βρίσκεται σε πραγματικό αδιέξοδο. Και το αδιέξοδο είναι ακόμη μεγαλύτερο όταν παρακολουθεί κανείς τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δείχνουν πως ο λαός, παρά την τεράστια ζημιά που υπέστη η χώρα και κινδυνεύει με ακόμη μεγαλύτερη ζημιά, εμπιστεύεται τον Αλέξη Τσίπρα και τη συμμαχία του με τους ΑΝΕΛ.

Ο κατ΄ευφημισμόν «σοφός λαός» αποδεικνύει άλλη μια φορά πως δεν διαθέτει ίχνος σοφίας, αλλά μαγεύεται από τις «μαγκιές» τύπου Τσίπρα και Βαρουφάκη, από θεωρίες συνωμοσίας και σύνδρομα απομονωτισμού που οδήγησαν τη χώρα σε τροχιά καταστροφής. Ακόμη και το γεγονός  των κλειστών τραπεζών, που είναι αποτέλεσμα τις «μαγκιόρικης», αλλά καθόλου αποτελεσματικής διαπραγμάτευσης, αποδόθηκε στους «κακούς Ευρωπαίους» και όχι στους ανίκανους κυβερνήτες μας.

Και είναι λογικό να μη διαθέτουν ικανότητες διακυβέρνησης ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του, καθώς όλη η πολιτική τους πορεία, τόσο την εποχή του 4%, όσο και κατά την  δημαγωγική πορεία του αντιμνημονίου, στηριζόταν στο «όχι σε όλα» και στο «δεν πληρώνω», παρασύροντας τον  δήθεν «σοφό λαό» σε μία αδιέξοδη προοπτική. Αυτοί που μονίμως έλεγαν όχι, όταν κατέκτησαν την εξουσία δεν μπόρεσαν να λειτουργήσουν θετικά. Δηλαδή να κυβερνήσουν και να δώσουν εναλλακτικές λύσεις σε αυτά για τα οποία έλεγαν «όχι». Εξάλλου, πολλοί από αυτούς δεν έζησαν από κοντά την πραγματική οικονομία, την αγορά εργασίας, την αγωνία κάθε επιχειρηματία και κάθε εργαζόμενου. Η μόνη εμπειρία που διέθεταν ήταν οι διαβουλεύσεις εντός των κομματικών γραφείων, με ιδεολογήματα ξεπερασμένα από τη ζωή και την Ιστορία.

Μόνο που η χώρα βρίσκεται σε μία από τις πιο κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας της και δίνει τον αγώνα της επιβίωσής της. Δεν έχει περιθώρια για πειραματισμούς… Ήδη ο πεντάμηνος πειραματισμός μας κόστισε πάνω από 60 δις και εκτόξευσε το χρέος στο 200% του ΑΕΠ, με προοπτικές προς το παρόν δυσοίωνες.

Επιπλέον, διατρέχει τον κίνδυνο να τεθεί εκτός ευρωζώνης και ευρωπαϊκής τροχιάς. Σώθηκε χάρη στη σημαντική βοήθεια των Γάλλων και των Ιταλών. Δόθηκε στην Ελλάδα μια κυριολεκτικά τελευταία ευκαιρία να μείνει στο κλαμπ των πιο ευνομούμενων και οικονομικά ισχυρότερων χωρών.

Παρόλα αυτά, ακούσαμε τον πρωθυπουργό να λέει πως δεν πιστεύει στο πρόγραμμα που ο ίδιος «πέτυχε» με τη «σκληρή» του διαπραγμάτευση. Αν και ήταν ο κύριος εκφραστής και ηγέτης των αντιμνημονιακών δυνάμεων, πέτυχε πράγματι να φέρει στη χώρα ένα πολύ κακό μνημόνιο, που όμως είναι αναγκαίο να υλοποιήσει ο ίδιος και η κυβέρνησή του, για να μην οδηγηθεί η χώρα στον όλεθρο, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε… Πάλι όμως είναι ασυνεπής. Η νέα κυβέρνηση που σχημάτισε, δεν πείθει κανέναν ότι είναι αποφασισμένη και ικανή να τραβήξει το κάρο μπροστά. Και ο ίδιος, παρότι δημαγωγεί και εξακολουθεί να πείθει  ακόμη την πλειοψηφία των πολιτών, ρίχνει και πάλι τη μπάλα στο λαό… Σχεδιάζει και πάλι εκλογές. Η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια νέων εκλογών μέσα σε 8 μήνες. Η χώρα έχει επείγουσα ανάγκη να κυβερνηθεί.  

Δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα ΕΙΚΟΝΟΣΚΟΠΙΟ της Ερμιόνης