ΔΗΜΑΡ: Οδηγός αυτοκτονίας

Οι μόνοι που δεν κατάλαβαν το μήνυμα των ευρωεκλογών και την αποδοκιμασία της ΔΗΜΑΡ από τους πολίτες που την ψήφισαν το 2012, είναι φαίνεται κάποια ηγετικά στελέχη, η ηγετική ομάδα γύρω από τον πρόεδρο Φώτη Κουβέλη. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει, τόσο από τις τοποθετήσεις τους στη συνεδρίαση της Παρασκευής, όσο και από τις δημόσιες δηλώσεις τους στα ΜΜΕ.

Αναζητούν δικαιολογίες, χωρίς να αντιλαμβάνονται την ουσία. Δεν φταίει ούτε η «θολούρα» της πολιτικής γραμμής, ούτε η επικοινωνία της και ούτε φυσικά η πόλωση, η οποία εξάλλου είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε προεκλογικές περιόδους.
Το μήνυμα των πολιτών – πρώην ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ είναι σαφές. Οι πολίτες που ψήφισαν ΔΗΜΑΡ το 2012, δεν είχαν κανένα πρόβλημα κατανόησης των πολιτικών επιλογών της ηγεσίας. Αντιθέτως, κατάλαβαν πολύ καλά και με σαφήνεια ότι η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, η οποία πήρε το 2012 περίπου 6% των ψήφων με το σύνθημα και την υπόσχεση ότι είναι η Αριστερά της ευθύνης, η μεταρρυθμιστική Αριστερά, δεν τήρησε την υπόσχεσή της. Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, η οποία υποσχέθηκε ότι θα συμβάλλει στην υπόθεση της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Τορπίλισε την προσπάθεια της κίνησης των 58 και της συγκρότησης της ΕΛΙΑΣ, με διάφορα προσχήματα.

Στην πραγματικότητα, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ εγκατέλειψε πρώτη τους ψηφοφόρους της, αγνοώντας τις υποσχέσεις και την πολιτική ενότητας του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας. Οι ψηφοφόροι της ένιωσαν ότι ήταν οι πρώτοι προδομένοι και έστελναν μηνύματα, μέσω των δημοσκοπήσεων. Ωστόσο, η ηγεσία έδειξε είτε ανικανότητα, είτε αδιαφορία για τα μηνύματα των πολιτών στους οποίους εννοείται ότι απευθυνόταν.

Την ίδια ώρα, προχώρησε σε περίεργους και αδιέξοδους πειραματισμούς, δήθεν δημιουργίας δικού της «τρίτου πόλου», πέρα από την κουλτούρα, την ηθική και την παράδοση της ανανεωτικής αριστεράς στη χώρα μας.

Οι προειδοποιήσεις και τα μηνύματα ήταν πολλαπλά –και από τις στήλες της «Μεταρρύθμισης»- πως αυτή η πορεία οδηγεί σε πολιτική αυτοκτονία. Αλλά, φαίνεται και στην πολιτική συμβαίνει ό,τι και στη ζωή. Εάν κάποιος επιλέξει το δρόμο της αυτοκτονίας, δεν είναι εύκολο να του αλλάξεις τη διάθεση. Έτσι, ακόμη και σήμερα, με το εξοντωτικό ποσοστό του 1,2%, η ηγετική ομάδα δείχνει να μην έχει αντιληφθεί τι ακριβώς συνέβη. Ορισμένοι μάλιστα φλερτάρουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως έτσι ακυρώνουν τους λόγους για τους οποίους αποχώρησαν. Εκτός, εάν… Εάν πράγματι μετάνιωσαν και θέλουν να επιστρέψουν ως απολωλότα πρόβατα…

Προσωπικά, δεν είμαι αισιόδοξος για την περεταίρω πορεία της ΔΗΜΑΡ και αναρωτιέμαι εάν αξίζει τον κόπο να αφιερώσουμε και άλλο χρόνο σε αυτούς που, έτσι και αλλιώς, αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν πολιτικά. Αυτό που απομένει είναι να παρακολουθήσουμε εάν τα στελέχη που μειοψήφησαν τόσο στην αλλαγή πορείας με την αποχώρηση από την κυβέρνηση, όσο και στον τορπιλισμό της υπόθεσης της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, θα πορευθούν μαζί με την ηγετική ομάδα στην αυτοκτονία, ή θα πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους για μια πραγματική κυβερνώσα μεταρρυθμιστική αριστερά, που θα συμμετέχει ενεργά σε όλες τις προσπάθειες ανασυγκρότησης των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων.