Όλοι γνωρίζουμε πως η χώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο, καταρρέει.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ γκρεμίζει ό,τι απέμεινε όρθιο, ό,τι επιτεύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης, μέσα από πολλά λάθη και αστοχίες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η επιστροφή στην ύφεση, η καταρράκωση του τραπεζικού συστήματος και το ξεπούλημα των τραπεζών σε αγνώστου προελεύσεως funds, το πακέτο νέων φορολογικών μέτρων, κ.ά.
Η κατάληψη σιγά- σιγά του κράτους με μόνο κριτήριο τον κομματισμό, και την επιβολή ολοκληρωτικών πολιτικών, η κατεδάφιση οποιωνδήποτε μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία και σε άλλους θεσμούς, όπως οι ανεξάρτητες αρχές, είναι ενδεικτικά και ο κατάλογος είναι ακόμη μεγαλύτερος.
Την ίδια ώρα, η ΝΔ πνίγεται μέσα στην ανεπάρκειά της και το φιάσκο των εσωκομματικών εκλογών είναι ένα απλό παράδειγμα.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια Ευρώπη που ζει τη βαθύτερη κρίση της, οικονομική και θεσμική και η οποία τώρα τελευταία επιδεινώθηκε επικίνδυνα με το προσφυγικό, αλλά κυρίως με το θέμα της τρομοκρατίας μέσα στην καρδιά της.
Η ανάγκη ενός σύγχρονου, μεταρρυθμιστικού φορέα στο χώρο του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Ενός φορέα, που θα λειτουργήσει ως εναλλακτική λύση και θα πρωτοστατήσει πραγματικά στην έξοδο της χώρας από την κρίση.
Οι μύθοι και τα ψέματα που οδήγησαν τους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, αποκαλύπτονται, και η κατάρρευσή τους δεν θα αργήσει. Έχει λιγότερη σημασία εάν αυτό γίνει τους επόμενους μήνες ή σε ένα ή ακόμη και δύο χρόνια.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι να υπάρξει ένας ισχυρός φορέας στον προοδευτικό χώρο, που θα αποτελέσει την πραγματική εναλλακτική πρόταση σε ένα σύστημα που καταρρέει.
Η κατάσταση στη χώρα μας πρωτίστως, αλλά και στην Ευρώπη, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και ξεπερνά τις όποιες φιλοδοξίες προσώπων ή κομμάτων.
Τι συμβαίνει, στο χώρο των ευρωπαϊκών προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων;
Το κάθε κόμμα, η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ) και το Ποτάμι, συνεχίζουν να λειτουργούν σαν να μην μπορούν να παρακολουθήσουν τις κοσμογονικές εξελίξεις τόσο εντός, όσο και εκτός της χώρας. Ανήμπορες να παρέμβουν δυναμικά, περιορίζονται στο ρόλο του μικρού κόμματος που βγάζει απλώς ανακοινώσεις. Κάποιοι ελπίζουν πως οι απογοητευμένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ ή αλλού, θα έρθουν αυτόματα και θα ανοίξουν τις πόρτες των δικών τους κομμάτων. Είναι η απόδειξη πως δεν έχουν κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Ούτε συνειδητοποιούν πως ο κύκλος της μεταπολίτευσης έχει πια κλείσει οριστικά. Και δεν γίνονται νεκραναστάσεις… Τα κόμματα, είτε με τα παλιά ονόματα, είτε με νέα, χρειάζεται να κάνουν διαφορετικές προσεγγίσεις στα προβλήματα. Ιδιαίτερα τώρα, τη μνημονιακή εποχή.
Μεμονωμένες εκδηλώσεις όπως η τελευταία της ΔΗΜΑΡ με θέμα «Σοσιαλδημοκρατία και Ανανεωτική Αριστερά», με ομιλητές απ’ όλα τα κόμματα και τις κινήσεις του χώρου, είναι πολύ θετικές, αλλά δεν επαρκούν. Τέτοιες εκδηλώσεις, εξάλλου έγιναν και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δεν είχαν συνέχεια. Αξιοσημείωτο είναι πάντως πως όλοι οι ομιλητές συμφώνησαν ότι κανένας δεν μπορεί μόνος του και πως θα πρέπει να συμπορευτούν ενωμένοι. Αλλά αυτό είναι μια απλή και προφανής διαπίστωση. Το πώς όμως θα γίνει, παραμένει ζητούμενο.
Έχουν διατυπωθεί στον δημόσιο διάλογο που γίνεται διαφορετικές προσεγγίσεις και προτάσεις. Και όσον αφορά στα κόμματα του χώρου αυτού, δεν αναμένεται να λάβουν σημαντικές και πειστικές πρωτοβουλίες, καθώς στο βάθος αναμένουν πως η ανάπτυξή τους θα έρθει ως ώριμο φρούτο.
Ήρθε η ώρα της αφύπνισης! Της αφύπνισης των σκεπτόμενων πολιτών που έχουν ως σημείο αναφοράς τις αξίες της Ευρώπης, τον ορθολογισμό και τις ευαισθησίες της Αριστεράς- της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Δεν ωφελεί να «βράζουμε» στο ζουμί μας. Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε δράση. Πρέπει να δημιουργηθεί ένα κίνημα πολιτών που θα πιέζει κόμματα και κινήσεις να προχωρήσουν μπροστά.
Χρειάζεται επανεκκίνηση της «πρωτοβουλίας των 58».
Η αποτυχία εκείνης της προσπάθειας δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει. Αντιθέτως, να διορθώσουμε τα λάθη που έγιναν. Να δημιουργηθεί π.χ. μια μικρή και ευέλικτη «ηγεσία», που θα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και θα τις διεκπεραιώνει γρήγορα. Πρωτοβουλίες που θα φέρουν κοντά πολίτες, τόσο ενταγμένους κομματικά, όσο και από τον πολυπληθή χώρο των ανένταχτων, σε κοινές δράσεις, με στόχο τη συγκρότηση κοινών θέσεων προγραμμάτων σε διάφορους τομείς, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα κοινό ολοκληρωμένο οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση, ξεκινώντας από εκεί που βρισκόμαστε σήμερα. Από τη μνημονιακή εποχή. Να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο, ρεαλιστικό όραμα για τους πολίτες. Με αρχή, μέση και τέλος.
Θα πρέπει παράλληλα να αξιοποιηθεί το διαδίκτυο με τη συμμετοχή των πολιτών, που θα δρουν ως καταλύτης της προσπάθειας και θα πιέζουν εκεί που πρέπει για την κοινή πορεία όλου του χώρου.
Θα πρέπει να πεισθούν προσωπικότητες ικανές και καταξιωμένες, που βρίσκονται απομονωμένες, μοναχικές και εκτός των υπαρχόντων φορέων, ώστε να συμβάλλουν ενεργά στην προσπάθεια.
Εάν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, ο τρόπος και η μορφή συνεργασίας των κομμάτων του χώρου θα είναι πιο εφικτός και υπό την πίεση της κοινωνίας. Το ερώτημα εάν θα υπάρξει συμπαράταξη των υπαρχουσών δυνάμεων ή νέος φορέας, όταν τίθεται σήμερα, είναι πρωθύστερο και αποπροσανατολίζει την συζήτηση.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Και όλοι είμαστε ενώπιον των ευθυνών μας. Των ευθυνών, ο καθένας από εμάς, ως συνειδητοποιημένοι πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου