Είναι η προσπάθεια του παλαιού πολιτικού μας συστήματος, με την ευρύτερη έννοια του όρου, να αμυνθεί αλλά και να κρυφτεί, προκειμένου να μη βρεθεί -τουλάχιστον τώρα- η αλήθεια για τις αιτίες που οδήγησαν στην τεράστια οικονομική κρίση, που όμοιά της δεν γνωρίσαμε.
Να αποτελέσει, ακόμη το επικάλυμμα για να γίνει η μικροκομματική εκμετάλλευση, τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από άλλες δυνάμεις του λαϊκισμού, που καταγγέλλοντας σύσσωμο το παλαιό πολιτικό σύστημα (λες και το ίδιο εκφράζει το καινούριο) ότι ευθύνεται για την κρίση, κατόρθωσε να καταλάβει την εξουσία. Βολεύει, επίσης, για να στηριχθεί ο μύθος πως στήθηκε μια συνωμοσία με στόχο να οδηγηθεί η χώρα στα μνημόνια…
Η ανακίνηση του θέματος αυτού, συμφέρει και τη ΝΔ και κυρίως το σύστημα διακυβέρνησης Καραμανλή την περίοδο 2004- 2009, που είναι ο βασικός υπεύθυνος για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.
Και επειδή η οικονομία δεν είναι μόνο οι άνθρωποι, όπως παραπλανητικά υποστηρίζεται από ορισμένους, αλλά οι αριθμοί που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να ζουν καλύτερα ή χειρότερα οι άνθρωποι, στο παρασκήνιο δίνεται εδώ και χρόνια η μάχη για τη στρέβλωση των αριθμών που δείχνουν την πορεία της ελληνικής οικονομίας προς τα μνημόνια.
Το σύστημα Καραμανλή, εργάζεται με συστηματικό και σχεδιασμένο τρόπο, με στόχο να παραπλανηθούν άλλη μια φορά οι άνθρωποι, οι πολίτες αυτής της χώρας και να κρυφτούν οι πραγματικοί ένοχοι.
Δεν είναι τυχαία η ένοχη σιωπή του πρωθυπουργού της περιόδου 2004- 2009, Κώστα Καραμανλή, ο οποίος κρυμμένος από τα φώτα της δημοσιότητας, αρνείται να δώσει εξηγήσεις για την περίοδο διακυβέρνησής του και για το γεγονός ότι παρέδωσε στον επόμενο πρωθυπουργό μια απασφαλισμένη βόμβα, η οποία και εξερράγη.
Τα οικονομικά στοιχεία -οι αριθμοί- είναι αδιάψευστα τεκμήρια για το οικονομικό -και όχι μόνον- έγκλημα της περιόδου αυτής. Στοιχεία που δεν είναι δημιούργημα των Greek statistics, αλλά αυτά που έχουν γίνει αποδεκτά από τους διεθνείς οργανισμούς (ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ ) και δεν αμφισβητούνται.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία αυτά, το ελληνικό χρέος αυξήθηκε δραματικά την περίοδο 1981- 1996 και ξεπέρασε το 100%, αλλά στη συνέχεια, στην περίοδο Σημίτη, ακολούθησε μια δεκαετία σταθερότητας στο επίπεδο περίπου του 100% του ΑΕΠ. Μάλιστα, το 2004, και παρά το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων, έπεσε ελαφρά κάτω από το 100%.
Με την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Κώστα Καραμανλή, ακολούθησε μια ανοδική πορεία εκτός ελέγχου. Από το 99,8% του ΑΕΠ το 2004, σκαρφαλώνει το 2006 στο 107,5% του ΑΕΠ, το 2008 στο 112,9% του ΑΕΠ και το 2009 στο 127,9%.
Ανάλογη ήταν και η πορεία του προϋπολογισμού. Την περίοδο 2006-09 οι δαπάνες του προϋπολογισμού αυξήθηκαν κατά σχεδόν 9% του ΑΕΠ, την ίδια ώρα που τα έσοδα μειώνονταν κατά 1%. Τα περίπου 30 δισ. ευρώ των αυξημένων δαπανών, σε μεγάλο βαθμό καταναλώθηκαν σε προσλήψεις και αυξήσεις μισθών. Οι υπηρετούντες στο Δημόσιο έφτασαν τους 511.913 το 2009 από 447.520 το 2004. Έτσι το έλλειμμα εκτινάχτηκε στο 15,6% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος στο 127,9% του ΑΕΠ, γεγονός που οδήγησε στα μνημόνια, καθώς η χώρα αδυνατούσε πλέον να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές. Το 2008 το έλλειμμα σχεδόν τριπλασιάστηκε σε σύγκριση με το 2004.
Ήταν τότε που ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ αναφώνησε το περίφημο: «Τhe game is over!».
Το πρώτο, όμως, σημαντικό πλήγμα, ήρθε με την περίφημη «απογραφή» που έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή, που είχε ως αποτέλεσμα να διασυρθεί η χώρα, αν και επί της δικής του διακυβέρνησης στη συνέχεια το έλλειμμα δεν έπεσε ποτέ κάτω από το 5,5%
Αλλά το μεγαλύτερο έγκλημα της διακυβέρνησης Καραμανλή είναι πως ενώ η παγκόσμια οικονομία βυθιζόταν στην κρίση, υποστήριζε και διακήρυττε ότι η ελληνική οικονομία είναι«θωρακισμένη». Παρά τις έγκαιρες προειδοποιήσεις από στελέχη της ΕΕ, αλλά και εσωτερικά, αρνήθηκε να λάβει μέτρα. Και όταν πια η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, δραπέτευσε, αφήνοντας τους επόμενους να «βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά».
Πολλοί ξέχασαν πως ήδη τον Δεκέμβρη 2008 ο Κώστας Σημίτης, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή, προειδοποίησε ότι αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα η χώρα θα διασυρθεί και θα αναγκαστεί να πάει στο ΔΝΤ και πως η πιθανότητα αυτή συζητείται ήδη σε κύκλους της ΕΕ. Δέχθηκε τότε επίθεση ακόμη και από το ίδιο του το κόμμα, ενώ οι κκ Αλογοσκούφης και Παπαθανασίου τον κατηγόρησαν ότι κινδυνολογεί…
Η υπόθεση Γεωργίου, είναι προφανής προσπάθεια στρέβλωσης της πραγματικότητας, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί το 2009. Ο κ. Γεωργίου, ο άνθρωπος που αποκατέστησε την αξιοπιστία των Greek Statistics, παραπέμφθηκε για να δικαστεί στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο για «παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση», επειδή τον Οκτώβριο 2010 βεβαίωσε στην Eurostat ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν 15,4% του ΑΕΠ. Η διόρθωση αυτή οφειλόταν στο γεγονός ότι περιλήφθηκαν στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης 17 παγίως και βαρέως ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις και φορείς (ΟΣΕ, αστικές συγκοινωνίες, αμυντικές βιομηχανίες, ΕΡΤ, ΕΛΓΑ, ΟΠΕΚΕΠΕ, κ.λπ.), όπως προβλεπόταν από το Ευρωπαϊκό Σύστημα Εθνικών Λογαριασμών (ESA95) που ίσχυαν από το 1996, αλλά δεν είχαν εφαρμοστεί από την Ελλάδα.
Τελικά, ο Γεωργίου είχε απαλλαγεί με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθήνας, που έκρινε ότι πρέπει να δικαστεί ενώπιον Τριμελούς Εφετείου Αθηνών μόνο για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος, αλλά η υπόθεση πήρε νέα τροπή μετά την αναίρεση που άσκησε η αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, η οποία ζητά να δικαστεί ο κ. Γεωργίου και για κακούργημα.
Η κίνηση αυτή της Δικαιοσύνης (που όπως όλοι ξέρουμε είναι «τυφλή», αν και δεν έχουμε ακόμη προσδιορίσει το είδος της «τύφλας»), εξυπηρετεί απόλυτα την στρατηγική των δύο πλευρών. Της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που στηρίζεται στο μύθο πως δεν είναι η κρίση που έφερε τα μνημόνια, αλλά τα μνημόνια που έφεραν την κρίση και από την άλλη, να εξιλεωθεί ο κύριος ένοχος της κρίσης, ο πρωθυπουργός που οδήγησε τη χώρα με την ανεύθυνη πολιτική του στην οικονομική κατάρρευση. Μια θεωρία συνωμοσίας, προσφιλής στην Ελλάδα και βολική για τους κάθε είδους λαϊκιστές και ανεύθυνους πολιτικούς, που δεν έχουν το θάρρος και το ηθικό ανάστημα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Για τους λόγους αυτούς βρίσκεται σε εξέλιξη μια ανίερη συμμαχία, με αμοιβαία ανταλλάγματα, που ακόμα μια φορά έχει στόχο την παραπλάνηση των πολιτών και τη διατήρηση ενός αρρωστημένου και ανορθολογικού συστήματος στην εξουσία.
Η συμμαχία αυτή άρχισε πολύ νωρίς, με πρώτο αντάλλαγμα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά έχει και συνέχεια που κρύβεται στις προτάσεις Τσίπρα για τον εκλογικό νόμο και την αναθεώρηση του Συντάγματος. Μια συνωμοσία, που στόχο έχει να παραμείνει η χώρα δέσμια του παλαιού συστήματος διαπλοκής, δέσμια του πελατειακού συστήματος, χωρίς προοπτική.
Οι δημοκρατικές δυνάμεις, όπου και εάν βρίσκονται, δεν πρέπει να μείνουν άπραγες, αλλά θα πρέπει να ξεπεράσουν τις παλαιού τύπου διαφορές τους και να δημιουργήσουν μια εναλλακτική προοπτική, που θα οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα περίοδο, απαλλαγμένη από το αρρωστημένο παλαιοκομματικό σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου