Μια πρόταση λογικής προς διαζευγμένους από την λογική

Δεν θα αναφερθώ σήμερα στις εκλογές κι ας προκηρύχθηκαν χθες, για τις 6 Μαϊου. Θα έχουμε, εξάλλου, πολλά να πούμε μέχρι τότε. Θα αναφερθώ σε ένα άλλο θέμα της καθημερινότητας, που αφορά την ποιότητα της ζωής μας, την ποιότητα της δημοκρατίας μας.

Μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες της κοινωνίας μας, είναι ότι δεν έχει μάθει να συζητάει, να διαλέγεται. Τα κόμματα, οι συνδικαλιστικοί και άλλοι φορείς, ούτε έμαθαν να διαλέγονται, ούτε φυσικά διαπαιδαγώγησαν την ελληνική κοινωνία να συμμετέχει σε διάλογο, ακολουθώντας τους κανόνες, δηλαδή να συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις.

Παραδείγματα, έχουμε ζήσει άπειρα. Το αποτέλεσμα είναι πως η ελληνική κοινωνία, έχει μείνει στην ουσία στάσιμη, με ελάχιστα βήματα μπροστά σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Διότι χωρίς συναίνεση, δεν μπορούν να προχωρήσουν οι όποιες μεταρρυθμίσεις, από τις πιο απλές έως τις πιο δύσκολες. Και η συναίνεση, προϋποθέτει πραγματικό και όχι προσχηματικό διάλογο.

Σε αυτό το κλίμα, ο δήμαρχος της Αθήνας Γιώργος Καμίνης, ο οποίος ζει και ανησυχεί για τον «αργό θάνατο» της πρωτεύουσας, ο οποίος δεν οφείλεται μόνο στην οικονομική κρίση, κατέθεσε μια πρόταση λογικής για τις πορείες και διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας.

Ο Δήμαρχος της Αθήνας, αφουγκράστηκε την ανησυχία, την αγωνία και την πραγματική αγανάκτηση των καταστηματαρχών, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, αλλά και των εργαζομένων στις επιχειρήσεις τους, οι οποίοι, εκτός από την οικονομική κρίση, είναι θύματα κάθε «μπαχαλάκια» που καταστρέφει ό,τι βρίσκει μπροστά του, εκμεταλλευόμενος τις διαδηλώσεις. Θύματα όμως και των ειρηνικών εκείνων διαδηλώσεων, που αν και δεν είναι μαζικές, «νεκρώνουν» το κέντρο, τόσο λόγω του κυκλοφοριακού χάους που προκαλούν, όσο και για τον κίνδυνο εκτροπών.

Η πρόταση νόμου που κατέθεσε ο Γ. Καμίνης και η οποία συντάχθηκε με τη βοήθεια αξιόλογων νομικών και συνταγματολόγων, δεν περιορίζει το δικαίωμα στη διαδήλωση. Αντιθέτως, θέτει φραγμούς σε όσους επιδιώκουν να την εκτρέψουν, καταστρέφοντας την Αθήνα.

Ουσιαστικά, παρουσίασε ένα νόμο εφαρμογής του Συντάγματος, καθώς το σημερινό καθεστώς για τις διαδηλώσεις στηρίζεται σε χουντικό διάταγμα του 1971.

Οι επικριτές της πρότασης, που κατά πάσα πιθανότητα δεν την έχουν καν διαβάσει, προτιμούν να ισχύουν οι νόμοι της χούντας, ή, ακόμη χειρότερα, να μην ισχύει τίποτα και να κάνει κανείς ό,τι θέλει, καταστρέφοντας ό,τι βρει μπροστά του.

Ας επιμένει ο Γιώργος Καμίνης πως η πρότασή του κατοχυρώνει δικαιώματα για όλους. Και για εκείνους που διαμαρτύρονται και για όσους θέλουν να μετακινηθούν στην πόλη. Η πόλη, για κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτιστικούς λόγους, πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί.

Δυστυχώς για κάποιους «προοδευτικούς», αυτό είναι είναι αδιάφορο. Προτιμούν μια πόλη χωρίς κανόνες, που τελικά τη χαρίζουν στους φασίστες.

Τα κόμματα; Όπως και στο παρελθόν, αποφεύγουν να πάρουν θέση. Ακόμη και όταν θα τους ακούσουμε στην προεκλογική περίοδο να συζητούν για την Αθήνα, θα περιοριστούν σε κραυγές και καταγγελίες, αποφεύγοντας να συζητήσουν με σοβαρότητα πάνω σε μια ολοκληρωμένη πρόταση, όπως αυτή του κ. Καμίνη.

Εάν θέταμε αυτά τα στοιχεία υπόψη ενός μέσου πολίτη μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας, θα έμενε άναυδος για τον παραλογισμό που επικρατεί στη δική μας χώρα. Μια χώρα που έχει πάρει διαζύγιο από την κοινή λογική και έχει κάνει βουτιά στον κόσμο του παραλόγου. Που δεν καταφέρνει να συζητά για την ταμπακιέρα, εγκλωβισμένη σε νοοτροπίες, σύνδρομα και αγκυλώσεις.

Ο Μιχάλης Κυριακίδης είναι δημοσιογράφος