Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Η επίσκεψη Μέρκελ και οι ελληνικοί μύθοι

Δεν ξέρω εάν ισχύει για άλλους λαούς, αλλά εμείς οι Έλληνες έχουμε περάσει στο DNA μας τον μύθο του Άη Βασίλη, αλλά και της κακιάς μάγισσας. Μάλιστα, έχει γίνει καθημερινό βίωμά μας, τουλάχιστον τα τελευταία αυτά χρόνια της κρίσης.
Όλα τα κακά της μοίρας, τα αποδώσαμε στην κακιά μάγισσα, που πολύ συχνά έχει το όνομα Μέρκελ, ενίοτε και άλλα ονόματα στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα. (Υπάρχουν και οι ντόπιοι συνεργάτες της κακιάς  μάγισσας, που πρόσφατα ονομάζονται και «μερκελίστες»). Ο μύθος αυτός είναι πολύ βολικός για να αθωωθούμε από τα δικά μας λάθη και τις  παραλείψεις μας. Παράλληλα, αποφεύγουμε να προσεγγίσουμε με πολιτικούς όρους, τις πολιτικές που εφαρμόζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Η χθεσινή επίσκεψη της γερμανίδας Καγκελάριου, αντιμετωπίστηκε από ορισμένους ως ο ερχομός του Άη Βασίλη και από άλλους, ως επίσκεψη της κακιάς μάγισσας στον τόπο του εγκλήματος.
Οι πρώτοι, περίμεναν να έρθει με κιβώτια γεμάτα με ευρώ και να τα μοιράσει στην Πλατεία Συντάγματος, ή έστω να ξεπεράσει τον θεσμικό της ρόλο, αγνοώντας τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και να υπογράψει με βούλα τη σίγουρη παραμονή μας στο ευρώ, χωρίς να κάνουμε τίποτε το ιδιαίτερο. Να συμπεριφερθεί, δηλαδή, ως ο απόλυτος άρχοντας της Ευρώπης, που επειδή έχει «ματώσει η καρδιά της» από τη φτώχια της Ελλάδας, θα μας χαρίσει αρκετά δις ευρώ, για να περάσουμε καλύτερα.
Ενοχλήθηκαν που είπε μόνο ότι… «ελπίζει και εύχεται να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη». Που υπενθύμισε ότι και η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις υποχρεώσεις της. Ζητούσαν, με άλλα λόγια, αλληλεγγύη χωρίς υποχρεώσεις.
Οι δεύτεροι, είδαν την κακιά μάγισσα να καταφθάνει στην Αθήνα για να στηρίξει τους συνεργάτες της, που ήρθαν εδώ από κάπου αλλού για να ρουφήξουν το αίμα του λαού. Μάλιστα, συχνά ακούγοντας ένας ψύχραιμος πολίτης τι έλεγαν πριν από την επίσκεψη και τι λένε μετά, νιώθει ότι ζει στον κόσμο του παραλόγου. Παρατηρήσαμε μάλιστα στις χθεσινές διαδηλώσεις-  θεμιτές και αυτονόητες στη συγκεκριμένη περίσταση-  τους εκπροσώπους της δεύτερης άποψης να ψαρεύουν στα θολά νερά του λαϊκισμού. Από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά, χρησιμοποίησαν σχεδόν την ίδια φρασεολογία, αλλά κυρίως έλεγαν επί της ουσίας, το ίδιο πράγμα.
Θα μπορούσε να γίνει κουίζ για να περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας, να μαντέψουμε τι είπε, ποιος.
Ο ένας (Αλ. Τσίπρας), μίλησε για τη… «Μέρκελ, που ήρθε για να στηρίξει τους "μερκελιστές" της Ελλάδας, τον κ. Σαμαρά, τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Κουβέλη». Διαπίστωσε, μάλιστα, πως… «η κυβέρνηση είναι ετοιμόρροπη»…
Ο άλλος (Καμμένος), σε μια ανεκδιήγητη δήλωσή του, μας είπε πως βρισκόμαστε σε «γερμανικό κράτος», όπου «δεν σέβονται τους δημοκρατικούς θεσμούς»
Ο τρίτος (Χρυσή αυγή) ανέφερε ότι: «Η θλιβερή ελλαδική ηγεσία δεν τόλμησε να απαιτήσει τα αυτονόητα από την τοκογλύφο Μέρκελ.»
Η Άγγελα Μέρκελ επισκέφθηκε την Αθήνα, ως εκπρόσωπος μιας χώρας που έχει ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής αντιμετώπισης της κρίσης στην ΕΕ, μέλος της οποίας είναι και η Ελλάδα. Φυσικά, ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της χώρας της (πιθανότατα και του κόμματός της εν όψει εκλογών), τα οποία όμως είναι συνδεδεμένα με  αυτά της ΕΕ, άρα και τα δικά μας.
Οι ψύχραιμοι αναλυτές, Έλληνες και ξένοι (καθώς είχε στραφεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον σ’ αυτήν την επίσκεψη), είδαν θετικά την επίσκεψη, χωρίς κορώνες. Ένα μήνυμα για παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, με ό,τι αυτό σημαίνει. Και ακόμη, ότι μίλησε με πολύ περισσότερη σαφήνεια για ανάπτυξη, τονίζοντας ότι μόνο η λιτότητα δεν αρκεί. Επίσης, για όσους την άκουσαν με ψυχραιμία, έκανε τον παραλληλισμό με την ένταξη της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας στην ενιαία Γερμανία, λέγοντας ότι πήρε πολύ χρόνο για την προσαρμογή της, κλείνοντας έτσι το μάτι στην επιμήκυνση.
Και μία παρατήρηση. Τη μεταφέρω από το facebook και από τον συνάδελφο δημοσιογράφο Γ. Λοβέρδο, που αναφέρεται σε εκείνο το ηλίθιο άρμα, έμπνευσης των συνδικαλιστών των ΟΤΑ, και την συνυπογράφω:
« Είναι τουλάχιστον ηλίθιο να αποκαλείς τους γερμανούς Ναζί. Στη γερμανική Βουλή δεν υπάρχει ούτε ένας Ναζί βουλευτής. Στην ελληνική, 15. Στη Γερμανία, το ναζιστικό Κόμμα είναι παράνομο. Στην Ελλάδα είναι το τρίτο σε δύναμη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Ποιος θαυμάζει τον Χίτλερ περισσότερο;»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου