Εκεί που έγραψα ότι γεννήθηκα στο Πλαγιοχώρι Κιλκίς το 1952, το μετέφρασε ότι μετακόμισα εκεί το 1952... Προφανώς εννοεί ότι μετακόμισα από κάποιο σημείο του Σύμπαντος, μετην βοήθεια του Αναστάση και της Σοφίας, βέβαια... Υπό μία έννοια ίσως να χει και δίκιο...
%20-%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.png)
Οι καταστροφικοί σεισμοί της Καλαμάτας στις 13 και 15 Σεπτεμβρίου του
1986 στάθηκαν η αφορμή για τη δημιουργία του Ραδιοφωνικού Σταθμού
Καλαμάτας, που συνεχίζει τη λειτουργία του μέχρι σήμερα ως ΕΡΤ Καλαμάτας.
Δυο μέρες μετά τον σεισμό, ο
τότε διευθυντής μου στην ΕΡΤ, ο αείμνηστος Σπύρος Ζιακόπουλος
(καλαματιανός στην καταγωγή), μου πρότεινε να κατέβω στην Καλαμάτα, διότι η
κυβέρνηση αποφάσισε να θέσει σε λειτουργία έναν πρόχειρο ΡΣ για την ανάγκη
ενημέρωσης των σεισμόπληκτων.
Ήδη ομάδα αποτελούμενη από τεχνικούς της ΕΡΤ και μηχανικούς του
Υπουργείου μεταφορών αναχώρησε με στρατιωτικό αεροπλάνο στη Ρόδο, και μετέφερε
τον εκεί εφεδρικό ραδιοπομπό μεσαίων κυμάτων της ελληνικής ραδιοφωνίας, στην
Καλαμάτα.
«Πάμε να γνωρίσεις του φίλους μου», μου είπε μια μέρα η Ελένη. Είμασταν
ήδη ζευγάρι εδώ και αρκετούς μήνες και ζούσαμε μαζί. «Ποιους φίλους σου;», της
λέω… «Η παρέα μου, εδώ στο Μπραχάμι από πολλά χρόνια, σχεδόν από τα εφηβικά μας
χρόνια, πάμε θα τους γνωρίσεις».
Μπήκα στο δωμάτιο και άρχισα να ψάχνω καλά ρούχα… «Γαμπρός», σκέφτηκα
και θα περάσω από τσεκ-απ, όπως σε κείνη την ταινία, με τον Ηλιόπουλο και την
Καραγιάννη…
Ενώ έψαχνα τι να φορέσω, θυμήθηκα την πιο όμορφη ημέρα της ζωής μου. Ήταν 30 Απριλίου 1983, όταν ανέβηκα στην ΕΡΤ για ένα ραντεβού με τον αείμνηστο Γιώργο Ρωμαίο, Γενικό Διευθυντή, τότε της ΕΡΤ. Ήμουν έξη μήνες στην Ελλάδα από τότε που επέστρεψα από την Σουηδία και έψαχνα ακόμη δουλειά.
