Μια ακόμη ευκαιρία δίνεται στο κατακερματισμένο μεσαίο χώρο, αυτόν που βρίσκεται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, να ανασυνταχθεί και να αποτελέσει μια σοβαρή εναλλακτική λύση στον σημερινό δικομματισμό.
Στην πραγματικότητα, το ζητούμενο είναι να δοθεί στους πολίτες μια εναλλακτική πρόταση – ένας εναλλακτικός φορέας, στο ισχύον πολιτικό σύστημα, οι αδυναμίες του οποίου προκάλεσαν την τεράστια οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα, αλλά και την αδυναμία εξόδου από αυτήν. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα, είναι η μόνη χώρα που δεν κατόρθωσε ακόμη να βγει από τα μνημόνια αν και η είναι η πρώτη που μπήκε στον ασφυκτικό κλοιό των μνημονίων.
Τα δύο κόμματα του σημερινού δικομματισμού, εκφράζουν στην πραγματικότητα το ίδιο πολιτικό σύστημα που μας έφερε ως εδώ, καθώς και τα δύο χρησιμοποιούν την ίδια συνταγή, με διαφορετική ορολογία. Βέβαια, η σημερινή κυβέρνηση ξεπερνά κάθε όριο…
Το στοίχημα της ανασυγκρότησης του μεσαίου χώρου είναι μεγάλο και εξαιρετικά δύσκολο. Οι δυνάμεις που το συγκροτούν, δεν απαλλάχθηκαν τελείως από τις παθογένειες του παλαιού πολιτικού συστήματος, μέρους το οποίου υπήρξαν και αυτές, ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος από αυτές.
Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε η Επιτροπή διαλόγου για την ανασυγκρότηση του του πολιτικού χώρου, αυτού που άλλοι θέλουν να αποκαλούν κεντροαριστερά και άλλοι απλώς μεσαίο προοδευτικό χώρο. Όμως, συμφωνούν πως βασικό χαρακτηριστικό του νέου φορέα θα πρέπει να είναι οι μεταρρυθμίσεις, οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις, και όχι οι «γιαλαντζί». Οι δομικές αλλαγές, όλου του συστήματος που θα δώσουν νέα δυναμική στην οικονομία, αλλά και θα απαλλάξουν το πολιτικό σύστημα από τις παθογένειές του που ήταν και η γενεσιουργός αιτία της πολυεπίπεδης κρίσης που βιώνει η χώρα. Η ανάγκη αυτή είναι επιτακτική και επείγουσα.
Η Επιτροπή αυτή δημιουργήθηκε μετά τη συμφωνία της προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά και του επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρου Θεοδωράκη, οι οποίοι- παρά τις διαφορές τους, αποφάσισαν να αναζητήσουν κοινά σημεία που θα αποτελέσουν την αφετηρία για έναν νέο φορέα.
Και οι δύο, έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σχετικά με τον «νέο φορέα». Η Φώφη Γεννηματά μιλάει για μια Συμπαράταξη- Ομοσπονδία κομμάτων κάτω από κοινή ομπρέλα, επέκταση με άλλα λόγια της συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ και βάζει σε δεύτερη μοίρα τις προγραμματικές συγκλίσεις, αλλά και το συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο του, εκτιμώντας πως το πρώτο θα αποτελέσει την κρίσιμη εκείνη μάζα που θα αποκτήσει δυναμική στην κοινωνία.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης διατυπώνει τη θέση πως πρέπει να δημιουργηθεί ένας νέος και από μηδενική βάση φορέας και θα δίνει έμφαση στο πρόγραμμα και τις μεταρρυθμίσεις, ενώ επιμένει πως δεν θα πρέπει να αποτελεί «συγκόλληση» των υπαρχόντων κομμάτων και κινήσεων, αλλά να στραφεί προς την κοινωνία και να αναζητήσει νέες συμμαχίες. Να συγκινήσει και να πείσει τους απογοητευμένους πολίτες πως αυτός ο νέος φορέας είναι μια ρεαλιστική εναλλακτική λύση.
Υπάρχουν διαφορές, θα ήταν περίεργο, άλλωστε να μην υπάρχουν. Όμως, η κοινή θέληση να βρεθεί ένας κοινός οδικό χάρτης που θα οδηγήσει στην ανασυγκρότηση του χώρου, είναι πολύ σημαντικό βήμα και θα πρέπει να γεννά αισιοδοξία.
Οι πολίτες που αυτοτοποθετούνται στο χώρο αυτό, είτε αυτοπροσδιορίζονται ως σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί ή προοδευτικοί, είτε ως προοδευτικοί φιλελεύθεροι, βίωσαν τα τελευταία χρόνια, αρκετές απογοητεύσεις με προηγούμενες προσπάθειες ανασυγκρότησης που απέτυχαν παταγωδώς.
Έτσι, πολλοί βλέπουν με δυσπιστία και αυτή τη νέα προσπάθεια, εκτιμώντας πως θα αποτύχει και πάλι, ενώ κάποιοι περίμεναν πιο «εντυπωσιακά» ονόματα στην επιτροπή που συγκροτήθηκε.
Όμως, ο πρώτιστος ρόλος της Επιτροπής δεν είναι να «εντυπωσιάσει», αλλά να προετοιμάσει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, κυρίως στο προγραμματικό πεδίο, τα επόμενα βήματα. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδίσει.
Ας κρατήσουμε μικρό καλάθι. Να μην αφήσουμε όμως να χαθεί και αυτή η ευκαιρία. Γιατί ίσως θα ‘ναι η τελευταία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου