«Ποιός είναι ο κ. Γκάλμπρειθ;», αναρωτήθηκε ο αναπληρωτής υπουργός οικονομικών Γ. Χουλιαράκης στη Βουλή, επιχειρώντας να διασκεδάσει τη σοβαρότητα των αποκαλύψεων του αμερικανού καθηγητή, για τις σκοτεινές ημέρες του πρώτου εξαμήνου διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Η επιλογή του Bρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον να προκηρύξει δημοψήφισμα, αποδείχθηκε μοιραία τόσο για τον ίδιο -και αυτό είναι το λιγότερο- όσο και κυρίως για τον βρετανικό λαό, αλλά και τους λαούς της Ευρώπης. Το δημοψήφισμα στη Βρετανία, σε μια Ευρώπη σε κρίση και με τις εθνικιστικές δυνάμεις σε άνοδο, με τον καλπάζοντα λαϊκισμό, ήταν ό,τι χειρότερο για το μέλλον της.
Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
O κ. Φίλης είναι έξυπνος άνθρωπος. Αυτά που λέει κατά καιρούς προκαλώντας τους πολίτες δεν του ξεφεύγουν. Είναι συνειδητές επιλογές και εκφράζουν με απόλυτο τρόπο τα πιστεύω του, την ιδεολογία του. Μεγαλωμένος μέσα στα κομματικά γραφεία, αλλά και κακός μαθητής, προφανώς δεν αντελήφθη τα μηνύματα της ανανεωτικής αριστεράς, που απέρριψε τα μοντέλα ολοκληρωτισμού του υπαρκτού σοσιαλισμού και ενέταξε στην ιδεολογία του το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Δηλαδή, ότι σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία και ελευθερία, ελευθερία έκφρασης δεν υπάρχει.
Οι διοργανωτές της πρώτης μεγάλης εκδήλωσης της Επιτροπής Διαλόγου για Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις, πρέπει να είναι ικανοποιημένοι από την προσέλευση του κόσμου και από τη συζήτηση που διεξήχθη τη Δευτέρα, στο αμφιθέατρο του 9.84 στο Γκάζι.
Η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του, επικαλούνται συχνά- σε κάθε ευκαιρία- το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Και όσο αδειάζει το καλάθι των επιχειρημάτων τους για να δικαιολογήσουν τον τρόπο διακυβέρνησής τους τόσο περισσότερο επικαλούνται το «ηθικό πλεονέκτημα», σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να πείσουν τους πολίτες που τους πίστεψαν και τους ψήφισαν, πως αυτή η κυβέρνηση, η κυβέρνηση της αριστεράς είναι κάτι άλλο, διαφορετικό.
Μία από τις επιπτώσεις της κρίσης – πολιτικής και οικονομικής – η χειρότερη, είναι ότι σπάει ο κοινωνικός ιστός, τίθενται σε αμφισβήτηση όλα τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Τα κεκτημένα του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως είναι η ελευθερία της έκφρασης και αυτοδιάθεσης, η φιλελεύθερη σκέψη, το δημοκρατικό δικαίωμα της αμφισβήτησης, αλλά και της ανοχής της διαφορετικής άποψης, της διαφορετικότητας…
Θα μείνει στην Ιστορία η φράση του πρωθυπουργού για τις αυταπάτες που είχε ο ίδιος και το κόμμα του, τόσο στην περίοδο που ήταν στην αντιπολίτευση, όσο και κατά το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης του. Και θα βαραίνει όχι μόνον τον ίδιο, αλλά και την ίδια την Αριστερά, στο όνομα της οποίας κυβερνά. Διότι υποδηλώνει πως η δική του Αριστερά, έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και ότι οι όποιες προτάσεις και υποσχέσεις προς τον λαό, ήταν μη υλοποιήσιμες.
Η αξιολόγηση δεν ολοκληρώθηκε, καθώς μένουν ακόμα μερικά σημαντικά θέματα με βασικότερο αυτό των «κόκκινων» δανείων, αλλά και ένα πακέτο έμμεσων φόρων με αυξήσεις στον ΦΠΑ κλπ, που αναμένεται να ψηφισθούν τις επόμενες ημέρες έως τις 24 Μαΐου, το επόμενο δηλαδή Eurogroup για την Ελλάδα.
Όσοι μπόρεσαν να παρακολουθήσουν το τελευταίο τριήμερο τη συζήτηση στη Βουλή, αλλά και την ομιλία του πρωθυπουργού στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του*, έμειναν έκπληκτοι, από την άνεση με την οποία αναιρούσαν ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του κόμματός του, όσα με τόσο πάθος υποστήριζαν την αντιμνημονιακή τους περίοδο. Έκπληκτοι για το θράσος και την άνεση με το οποία έλεγαν ψέματα, χωρίς αιδώ και χωρίς συνειδησιακό πρόβλημα.
Παρά τα μηνύματα αισιοδοξίας που στέλνει καθημερινά η κυβέρνηση για το μέλλον των διαπραγματεύσεων και της αξιολόγησης, τα πράγματα δεν είναι απλά. Η εικόνα, όπως αποτυπώνεται στην πραγματική οικονομία, δείχνει πως η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς και στο βάθος του δρόμου διακρίνεται ο εφιάλτης του περσινού καλοκαιριού.
Μια ακόμη ευκαιρία δίνεται στο κατακερματισμένο μεσαίο χώρο, αυτόν που βρίσκεται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, να ανασυνταχθεί και να αποτελέσει μια σοβαρή εναλλακτική λύση στον σημερινό δικομματισμό.
Ο Κώδικας Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ, στο προοίμιό του αναφέρει πως ο Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης των δημοσιογράφων-μελών της Ε.Σ.Η.Ε.Α. έχει στόχο:
Άλλη μια φορά παρακολουθήσαμε στη Βουλή -όσοι αντέξαμε… Το σημείωμα αυτό γράφεται στις 3 τα ξημερώματα- ένα γνωστό έργο κοκορομαχιών και μάχης εντυπώσεων.
Και ξαφνικά, εκεί που ζούσαμε ευτυχισμένοι και χωρίς προβλήματα, μας προέκυψε «μακεδονικό» και τάραξε την γαλήνη όλης της χώρας. Μια υπόθεση που ενώ μας ταλαιπωρεί εδώ και 25 χρόνια και κοντεύαμε να την ξεχάσουμε, τα καταφέραμε έτσι ώστε να μην εκπληρωθεί το ρηθέν του γηραιού Μητσοτάκη.
Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που μπήκε στα μνημόνια, και συμπληρώνει ήδη 6 χρόνια στο καθεστώς αυτό. Ακολούθησαν η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, και η Ισπανία και η Κύπρος.
Εάν διαβάσει κανείς το βιογραφικό, τις απόψεις, τις γνώσεις της ελληνικής γλώσσας, καθώς και τις… αδυναμίες σε τηλεπερσόνες που έχει ο σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού μας, κατανοεί πλήρως την κατάσταση στην οποία οδήγησε τη χώρα η πολιτική στρατηγική του. Το όνομα του νέου συμβούλου στρατηγικού σχεδιασμού, ο οποίος ενισχύει την ομάδα στο Μέγαρο Μαξίμου, είναι Νίκος Καρανίκας και βρίσκεται, τουλάχιστον επισήμως, στο team των συμβούλων του πρωθυπουργού από τις 26 Φεβρουαρίου 2016.
Ένα από τα ποιο ενδιαφέροντα στοιχεία της τελευταίας δημοσκόπησης- της MRB, είναι πως το 17% των πολιτών στο ερώτημα ποιο κόμμα θα ψηφίσουν απαντά «κανένα κόμμα» και «άλλο κόμμα».
Η πρόθεση είναι σαφής. Στόχος της κυβέρνησης που κυβερνλα στο όνομα της Αριστεράς με ολίγη ακροδεξιά (ΑΝΕΛ), είναι ο πλήρης έλεγχος της ενημέρωσης στα πρότυπα των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Από την τηλεόραση έως το διαδίκτυο.
Μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης από τη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του οδήγησαν για δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο τη χώρα σε αδιέξοδο.
Τι τελικά σημαίνει η πρόταση του κ. Κατρούγκαλου και της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό; Θα έχουμε μειώσεις συντάξεων ή αυξήσεις; Θα υπάρξουν μειώσεις στις νέες συντάξεις, θα παραμείνουν οι ίδιες ή σε ορισμένες περιπτώσεις θα υπάρξουν μάλιστα και αυξήσεις, όπως διατείνεται η κυβέρνηση;
«Νέα τραγωδία με πρόσφυγες…» Το ακούμε καθημερινά και πολλές φορές περισσότερες από μια φορά την ημέρα… Για μας τους δημοσιογράφους, έγινε ρουτίνα. Αναζητούμε κάθε φορά μια πιο δυνατή έκφραση, αλλά δεν υπάρχουν. Τις χρησιμοποιήσαμε όλες.
Να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Καμιά εξουσία δεν συμπαθεί την ελευθερία στην ενημέρωση. Καμιά εξουσία, κυβερνητική ή άλλη, δεν βλέπει τους δημοσιογράφους με καλό μάτι. Όλες οι εξουσίες θέλουν να ελέγχουν την ενημέρωση, διότι γνωρίζουν πως η ενημέρωση είναι κατ’ αρχήν μια πολιτική διαδικασία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε όσο ήταν στην αντιπολίτευση, αλλά και τώρα που έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, πως έχει το ηθικό πλεονέκτημα. Πως στην φαρέτρα των αξιών του είναι η δικαιοσύνη, η ισονομία, το ενδιαφέρον για τους φτωχούς και αδύναμους και κυρίως ότι έχει αυστηρές ηθικές αρχές, όσον αφορά στη διαχείριση του δημοσίου. Όλα τα παραπάνω, αποτελούσαν κεντρικά στοιχεία στη μάχη για την κατάληψη της εξουσίας.
Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες ημέρες για την αναγκαιότητα συναίνεσης, κυρίως στο Ασφαλιστικό, με αφορμή την σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η οποία απέτυχε παταγωδώς.
Ο θάνατος και η κηδεία του μεγάλου ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα, φέρνει και πάλι στην επιφάνεια δύο μεγάλα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας. Το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια και την αποτέφρωση των νεκρών. Δύο, όχι τόσο αθώα ταμπού, καθώς σχετίζονται και με τεράστια συμφέροντα, ιδιωτικά και μη, εκτός από τις ισχυρές πιέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδας, αλλά και την αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία παραμένει βαθιά συντηρητική και χωρίς ανοχή του διαφορετικού.
Είναι αυτός που έχτισε την πολιτική του καριέρα στον διχαστικό λόγο και στην απόρριψη στοιχειώδους συναίνεσης, από την αρχή της κρίσης. Είναι ο πολιτικός που έχτισε πέτρα- πέτρα το πολιτικό του προφίλ, καταγγέλλοντας όσους ανέλαβαν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, ως πουλημένους, μερκελιστές, ξενόδουλους και τσολάκογλου.
