Επανεκκίνηση για εναλλακτική πρόταση στον λαϊκισμό

Όλοι γνωρίζουμε πως η χώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο, καταρρέει.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ γκρεμίζει ό,τι απέμεινε όρθιο, ό,τι επιτεύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης, μέσα από πολλά λάθη και αστοχίες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η επιστροφή στην ύφεση, η καταρράκωση του τραπεζικού συστήματος και το ξεπούλημα των τραπεζών σε αγνώστου προελεύσεως funds, το πακέτο νέων φορολογικών μέτρων, κ.ά.

Επικίνδυνα παιχνίδια

Η κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους επιβαρύνει και περιπλέκει ακόμη περισσότερο την ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή, ιδιαίτερα μετά την τρομοκρατική επίθεση του ISIS στην Ευρώπη.

Μετεκλογικό τοπίο και ψευδαισθήσεις

Το κύριο άρθρο της Κυριακάτικης Αυγής, με τίτλο, «Η αρπαγή της Σοσιαλδημοκρατίας», ο αρθρογράφος ισχυρίζεται, πως μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ «η ευρωπαϊκή Αριστερά από θέση πολιτικής ηγεμονίας προτείνει τον απεγκλωβισμό της σοσιαλδημοκρατίας από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της με την ευρωπαϊκή Δεξιά. Δείχνει στα κόμματα της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών ότι μπορούν να αναζητήσουν διάλογο και συμμαχίες με δυνάμεις εκτός του Λαϊκού Κόμματος και της χριστιανοδημοκρατίας». Αναφέρει, μάλιστα πως Ολάντ και Ρέντζι προσβλέπουν στον Αλ. Τσίπρα ως ηγέτη αυτής της προσπάθειας…

Κυβέρνηση, χωρίς στρατηγική, έτσι…χωρίς πρόγραμμα

Το είπε ο Γιούνκερ ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές. Η Ελλάδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ, στερείται στρατηγικού σχεδίου για την χώρα. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, μιλώντας στο γαλλογερμανικό δίκτυο ARTE, είπε: «Αναρωτιόμουν κάποιες φορές, αλλά όχι πραγματικά, αν η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν μια κυβέρνηση κυνική. Ποτέ δεν κατάλαβα την στρατηγική της Ελλάδας και πιστεύω πολύ ειλικρινά μετά απ’ όσα ζήσαμε ότι η Ελλάδα δεν είχε πραγματική στρατηγική. Η στρατηγική και τα σχέδια καταστρώνονταν μέρα με την ημέρα».

Νοσταλγώντας μια κανονική χώρα

Τώρα που καλούμαστε να ξαναβρεθούμε μπροστά στις κάλπες και να επιλέξουμε τα κόμματα που θα στείλουμε στη Βουλή και τη νέα μας κυβέρνηση, τα διλήμματα είναι πολλά και δύσκολα.
Αναμφίβολα, το παραπλανητικό, αποπροσανατολιστικό δίλημμα  των προηγούμενων χρόνων της κρίσης, «μνημόνιο- αντιμνημόνιο», που οδήγησε τον αριστερό λαϊκισμό στην εξουσία, έχει καταρρεύσει, αν και με πολύ μεγάλο κόστος για την ελληνική κοινωνία.

Προσφυγικό: Το μεγάλο στοίχημα της Ευρώπης

Η Ευρώπη, που ήδη βιώνει μια μεγάλη οικονομική κρίση με αιχμή την Ελλάδα, βρίσκεται μπροστά σε μια άλλη κρίση που δοκιμάζει όχι μόνον τις αντοχές της, αλλά και το ευρωπαϊκό κεκτημένο  του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Πρόκειται για τις χιλιάδες πρόσφυγες που καταφθάνουν μέσω της Ελλάδας κατά πρώτο λόγο και της Ιταλίας κατά δεύτερο, οι οποίοι φεύγουν για να σωθούν από την κόλαση του πολέμου και τις αγριότητες των ISIS.
Περισσότεροι από 700 χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν από τον Ιανουάριο τις εστίες τους για να περάσουν στην Ευρώπη μέσω της Μεσογείου, τα 2/3 από αυτούς μέσω της Ελλάδας. Και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, προειδοποίησε, θέτοντας σε κίνδυνο την ήδη εύθραυστη συνεργασία μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ.

Η ευθύνη των βουλευτών

Το πρόβλημα που έχει προστεθεί στα τόσα άλλα που αντιμετωπίζει η χώρα, είναι αυτό με την πρόεδρο της Βουλής, μια ακόμη ατυχής επιλογή του Αλέξη Τσίπρα. Πρόβλημα που ενώ όλοι το αναγνωρίζουν, ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κανείς δεν τολμά να πάρει τις πρωτοβουλίες εκείνες, ώστε να αποκατασταθεί η εύρυθμη λειτουργία της Βουλής και της Δημοκρατίας.

Και όμως… πραξικόπημα

Τις τελευταίες ημέρες ο πρωθυπουργός, τα στελέχη της κυβέρνησής του και του κόμματός τους, μιλούν συνεχώς για «πραξικόπημα» που έγινε σε βάρος της χώρας από τους «αδίστακτους δανειστές», επιχειρώντας έτσι να δικαιολογήσουν το «Βατερλό» της δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσής τους. Μια «διαπραγμάτευση» που έσυρε τη χώρα σε μια πρωτοφανή περιπέτεια, τη χειρότερη από τη μεταπολίτευση.

Η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές - Χρειάζεται να κυβερνηθεί

Μπροστά σε ένα δύσκολο παζλ βρίσκεται ο πρωθυπουργός, καθώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει το σχίσμα εντός του κόμματός του, ενώ παράλληλα θα πρέπει να υλοποιήσει μία συμφωνία- μνημόνιο, στο οποίο μνημόνιο, όπως δήλωσε, ούτε ο ίδιος πιστεύει.

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι στενοί συνεργάτες του, κατέληξαν, όπως φαίνεται τόσο από τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών, όσο και από το νέο κυβερνητικό σχήμα, πως η μόνη διέξοδος είναι οι εκλογές. Άγνωστο, βέβαια, εάν οι εκλογές θα λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πρωθυπουργός, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την οικονομία και θέτοντας σε αμφισβήτηση άλλη μια φορά την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

….τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ’ αυτιά μα απέχουνε πολύ απ’ την αλήθεια…

Η  χώρα βρίσκεται σε δραματική κατάσταση. Η κυβέρνηση η οποία υποσχέθηκε κατάργηση των μνημονίων, που ως  δια μαγείας θα έλυνε όλα μας τα προβλήματα, μέσα σε τέσσερις μήνες διακυβέρνησης, κατόρθωσε να προσθέσει σωρεία νέων προβλημάτων.  Αυτοί που υποσχέθηκαν αξιοπρέπεια  και «σκληρή διαπραγμάτευση»,  παρακολουθούν αμήχανα τα αδιέξοδα στα οποία μας οδήγησαν. 

Δύο συνέδρια και δύο κηδείες

Δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ πραγματοποίησαν τα συνέδριά τους  το προηγούμενο Παρασκευοσαββατοκύριακο με στόχο, κυρίως την αλλαγή ηγεσίας.

Δύο συνέδρια που θυμίζουν περισσότερο  εξόδιο ακολουθία παρά ανασύνταξη δυνάμεων, καθώς πρόκειται για δύο κόμματα της κεντροαριστεράς που έχασαν τα στοιχήματα που έβαλαν με την κοινωνία.

Το ΠΑΣΟΚ, που έπαιξε σημαντικότατο ρόλο την μεταπολιτευτική περίοδο, που συνέβαλε σημαντικά στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα αναπαρήγαγε και γιγάντωσε τις παθογένειές της, φαίνεται να κλείνει τον κύκλο του.

Η χώρα στα βράχια και ημείς άδομεν…

Στις 100 ημέρες διακυβέρνησης από την συνεργασία των κύριων εκφραστών του λαϊκισμού  ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, η χώρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και ήδη το καράβι αγγίζει επικίνδυνα στα βράχια. Αυτοί που υποσχέθηκαν αξιοπρέπεια  και «σκληρή διαπραγμάτευση»,  παρακολουθούν αμήχανα τα αδιέξοδα στα οποία μας οδήγησαν.  Αντί αξιοπρέπειας η χώρα απομονώθηκε και  λοιδορείται, ο αντιμερκελιστής Α. Τσίπρας, επικοινωνεί σχεδόν καθημερινά με την καγκελάριο Μέρκελ και εκλιπαρεί για λύση…

H επώδυνη στροφή στην realpolitik

Η κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα ξεκίνησε με τις ελπίδες του ελληνικού λαού αναπτερωμένες μετά τα τέσσερα χρόνια σκληρής λιτότητας. Εξάλλου, το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ΕΛΠΙΔΑ και οι υποσχέσεις πολλές προς τους πολίτες. Κοντεύουν δύο μήνες που η νέα κυβέρνηση διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας και μάλιστα με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού να τη στηρίζει… αν και συνεχώς μειούμενη. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου αυτού πέρασε με συζητήσεις και διαβουλεύσεις…  επί της διαδικασίας και της …. μετονομασίας.

Η ελπίδα του Σίσυφου

Η κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα ξεκίνησε με τις ελπίδες του ελληνικού λαού αναπτερωμένες μετά τα τέσσερα χρόνια σκληρής λιτότητας. Εξάλλου, το κεντρικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ΕΛΠΙΔΑ και οι υποσχέσεις πολλές προς τους πολίτες.
Κοντεύουν δύο μήνες που η κυβέρνηση Τσίπρα διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας και μάλιστα με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού να τη στηρίζει…
Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου αυτού πέρασε με συζητήσεις και διαβουλεύσεις που μας οδηγούν προς τα πίσω… Με κόντρες και «δήθεν», χωρίς ουσία. Και το χειρότερο να πρωτοστατεί η Ελλάδα στα διεθνή ΜΜΕ με αρνητικά σχόλια, δίνοντας την εικόνα πως πρόκειται για μια χώρα που δεν μπορεί να της έχει κανείς εμπιστοσύνη.
Η κυβέρνηση εμφανίστηκε  στις διαβουλεύσεις με τους εταίρους μας χωρίς σχέδιο και με απίστευτα επιπόλαιες κινήσεις, βρέθηκε μόνη με απέναντι όλους τους άλλους, της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης. Η συμπεριφορά αυτή, θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τις σχέσεις μας ακόμη και με φιλικές χώρες, τις σχέσεις μας με τους εταίρους μας στην ΕΕ.

Τι κάνουμε;

Καθημερινά διαπιστώνουμε την επιπολαιότητα με την οποία η δήθεν αριστερή κυβέρνηση χειρίζεται τα μεγάλα θέματα της χώρας. Επιπόλαιη, χωρίς σχέδιο, χωρίς συντονισμό, αλλά και προκλητική, θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τις σχέσεις μας ακόμη και με φιλικές χώρες, τις σχέσεις μας με τους εταίρους μας στην ΕΕ.

Αντί να αναζητά συμμαχίες, αναζητά εχθρούς, από την Γερμανία έως τις χώρες της Ιβηρικής χερσονήσου και από τον Ντάισελμπλουμμ έως τον Ντράγκι.

Άλμα… προς τα πίσω

Υπάρχει φαίνεται ενταγμένη στο DNA της ελληνικής κοινωνίας η επανάληψη του μύθου του Σισύφου. Να ξαναρχίζεις, δηλαδή από την αρχή, μόλις φτάσεις στην κορυφή. Μετά από  πέντε χρόνια σκληρής λιτότητας, με πολλά λάθη -εγκληματικά λάθη- και παλινωδίες, άρχισε να φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ. Οι δείκτες της ανάπτυξης και της αύξησης της απασχόλησης, άρχισαν να γίνονται πιο αισιόδοξοι.

Η θεωρία των παιγνίων και οι διαπραγματεύσεις

Ο νέος υπουργός μας των οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης, ανήκει σε αυτούς που ασχολήθηκαν πολλά χρόνια με την θεωρία των παιγνίων και μάλιστα έχει συγγράψει σχετικό βιβλίο.
O ίδιος υποστηρίζει πως στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, «δεν υπάρχει χρόνος για παιχνίδια», υπογραμμίζοντας ότι θα ήταν «καθαρή τρέλα» να θεωρήσει κανείς ότι η διαπραγμάτευση της Αθήνας με τους πιστωτές θα μπορούσε να κερδηθεί μέσα από μπλόφες και κινήσεις τακτικής.

Το παιχνίδι και οι κανόνες

Και ποιος δε θα συμφωνούσε με τα καλά που υποσχέθηκε ο νέος μας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις προγραμματικές του δηλώσεις. Θα μπορούσαμε μάλιστα να επαυξήσουμε.  Θα μπορούσαμε , επίσης, να συμφωνήσουμε πως ορισμένες από τις υποσχέσεις είναι αναγκαίες, ιδιαίτερα  αυτές που αφορούν στις πιο αδύνατες κοινωνικές ομάδες… Όμως, η υλοποίησή τους προϋποθέτει κονδύλια και δεν μας έπεισε ο πρωθυπουργός  πως θα βρει τα χρήματα… Απομένει το τεστ της πραγματικότητας.

Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας;

Ζούμε και πάλι ως χώρα άλλη μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο που αφορά όχι μόνον τη διαχείριση της κρίσης, αλλά κυρίως τις σχέσεις μας με τους συμμάχους και εταίρους μας στην Ευρώπη. Είναι σαφές πως κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας θα πρέπει να ευχόμαστε να πάνε όλα καλά και να πετύχει η νέα κυβέρνηση στα σχέδιά της. Όχι αυτά που υπόσχονται  επιστροφή στο παρελθόν, με ένα υπερδιογκωμένο κράτος και παράδοση πάλι της εξουσίας στις συντεχνίες, όπως διαφαίνεται από τις πρώτες ημέρες… Η ευχή αφορά τις σχέσεις μας με τους εταίρους στην ΕΕ και την αλλαγή που επιχειρείται στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελληνικής Οικονομίας.

Και τώρα ήρθε η ώρα της ευθύνης

Το ερώτημα δεν απευθύνεται στο σύνολο του πολιτικού κόσμου, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ. Το τι θα κάνει ο Αλ. Τσίπρας ως νέος πρωθυπουργός θα έχουμε την ευκαιρία σύντομα να το δούμε και να το αναλύσουμε.

Το ερώτημα απευθύνεται στις δυνάμεις εκείνες που αυτοπροσδιορίζονται  στο χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς, στο χώρο της σοδιαλδημοκρατίας και των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων της χώρας.

Το αβάσταχτο αδιέξοδο ενός κεντροαριστερού

Είναι συνηθισμένες  οι κουβέντες  στις παρέες αυτών που αυτοπροσδιορίζονται, κεντροαριστεροί, μεταρρυθμιστές, σοσιαλδημοκράτες, αυτές τις ημέρες με το ερώτημα: «Τι θα ψηφίσεις;, τι ψηφίζουμε;». Κουβέντες που περιγράφουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο, την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα αυτός-  ο πιο μεγάλος στην ελληνική κοινωνία- πολιτικός χώρος. Ένας χώρος, που θα μπορούσε, σε μια τόσο κρίσιμη για τη χώρα μας εκλογική αναμέτρηση, να αποτελέσει την εναλλακτική λύση στον λαϊκισμό, που προέρχεται από τα δεξιά και τα αριστερά, σκορπίζοντας τη σκόνη των μύθων και των ψευδαισθήσεων, αντί ουσιαστικές λύσεις.

Ώρες ανευθυνότητας

H Σουηδία είναι μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Και δεν διέρχεται  οικονομική κρίση. Στις εκλογές  του περασμένου Σεπτεμβρίου, πρώτο κόμμα αναδείχθηκε το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, το οποίο, όμως σχημάτισε  κυβέρνηση μειοψηφία μαζί με τους Πράσινους και την στήριξη του Αριστερού κόμματος, με 158 συνολικά έδρες έναντι των 350 που διαθέτει το Σουηδικό Κοινοβούλιο.  Τον περασμένο μήνα καταψηφίστηκε ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης και με τις ψήφους των Ακροδεξιών και υπερψηφίστηκε ο προϋπολογισμός  της Κεντροδεξιάς Συμμαχίας που κυβέρνησε τα προηγούμενα οκτώ χρόνια. Όλα έδειχναν πως η χώρα όδευε προς πρόωρες εκλογές…